Zbigniew Brzezinsky stelde ooit dat Rusland moet omsingeld worden, van Europa worden afgebroken en richting Azië weggeduwd. In de geopolitiek is het Heartland immers van primordiaal belang. Toevallig ligt Rusland daar waar het Heartland zich bevindt en heeft het last van politici die niet zomaar de Amerikaanse belangen willen dienen. Met Gorbatchov en Jeltsin hadden de VS het inderdaad gemakkelijk. De eerste blies in 1989 het enorme imperium op, de tweede verkocht de brokstukken (zogenaamd ‘onafhankelijk’ geworden landen) aan de VS voor een fles vodka. Onder het bewind van Vladimir Poetin loopt het anders.

Een methode om lastige regimes te neutralizeren is het vermoorden van de leiders. Saddam Hoessein en Muammar El-Kaddafi kunnen daar in het hiernamaals over getuigen. Men mag ervan uitgaan dat Hugo Chavez ook niet zo ‘natuurlijk’ aan zijn einde is gekomen.

Een andere methode is het steunen van de oppositie. Het is geweten dat de VS-lobbies, waaronder Freedom House, zwaar hebben geïnvesteerd in de voormalige oppositie in Georgië, Servië, Oekraïne, Wit-Rusland, Syrië, Iran, en andere. Servië en Oekraine zijn nog aan het bekomen van zoveel dollars en ‘democratische’ corruptie waardoor ze terug naar de Russische stal keerden. In Wit-Rusland, Noord-Korea, Syrië en Iran houden de regimes goed stand omdat ze niet zo gek zijn zich zomaar en gratis te laten vervangen.

Over Rusland kan men veel zeggen. Maar dat het land zich tegen buitenlandse inmenging verdedigt, kan ieder van ons best begrijpen. Dit stukje gaat eigenlijk over de Russische buitenlandpolitiek die zich in het binnenland afspeelt.

Rusland voert sinds het bewind van president Poetin een ‘zachte’ patriottische koers. Nu ja, ‘zacht’ is maar hoe men het bekijkt. Vergeleken met de West-Europese politiek is dit al redelijk patriottisch (‘nationalistisch’ voor de westerlingen). De Russische ultra-nationalisten vinden het beleid daarentegen maar niets. Zij willen meer, veel meer. Feit is dat Rusland nu een Eurazische koers vaart. Indien het beleid van Rusland heden op dat van de Sovjet-Unie lijkt, dan mag men echt stellen dat de landen van EU daar een grote schuld aan hebben. President Poetin heeft meermaals de hand gereikt aan de Europese landen en volkeren maar daar werd meer in gebeten dan dat deze werd aangenomen.

Verschillende buitenlandse ngo’s zijn in het grootste land ter wereld hevig actief. Zij steunen bepaalde elementen van de oppositie. Verschillende Russische oppositieleiders, al dan niet met Israëlisch paspoort, staan regelrecht op de loonlijst van de CIA of door de CIA betaalde organisaties.

Eind 2012 werd in de Doema een wet gestemd die zegt dat ngo’s die vanuit het buitenland worden gesteund zich moeten registreren als ‘buitenlands agent’. Ook moeten zij zichzelf bij elke openbare activiteit verplicht als ‘buitenlands agent’ voorstellen.

In de herfst van 2012 gaf het ministerie van Buitenlandse Zaken opdracht om de activiteiten van de United States Agency for International Development (USAID) te stoppen. De Russen pikken het niet langer dat deze organisatie zich daadwerkelijk met interne aangelegenheden bemoeit. Ondanks dit verbod verklaarde Washington : “We blijven ons inzetten voor democratie, mensenrechten en de ontwikkeling van een steviger burgerlijke samenleving in Rusland.” Met andere woorden, de VS blijven zich openlijk actief bemoeien met Russische interne zaken.

Recent viel de politie binnen bij o.a. Human Right Watch en Amnesty International. Zelfs tot in Novosibirsk en Orjol werden leden van deze buitenlandse organisaties door middel van huiszoekingen aangepakt.

Ook de ‘Russische mensenrechtenorganisaties’, Agora en Memorial kregen bezoek. Andere ‘gastheren’ voor de inspectieteams waren de Duitse Friedrich Ebert Foundation (FES) en de Konrad Adenauer Foundation (KAS), een politieke denktank met bindingen met de CDU van Kanselier Angela Merkel’s, het Noorse Bellona en Alliance Française. Recent werden een tachtigtal organisaties ‘bezocht’. De laatste maanden ondergingen aldus 2000 (!) ngo’s met buitenlandse bindingen van een doorgedreven controle.

Kan men zich voorstelen wat men zou ontdekken indien in West-Europa eveneens doorgedreven controle zou worden uitgevoerd op niet-Europese ngo’s en vzw’s ?

President Poetin gaf uitleg over de gebeurtenissen die de wereldpers halen. “Het Openbaar Ministerie moet de wettigheid van de handelingen van alle organen van de macht – de regionale, gemeentelijke, en ook maatschappelijke organisaties – nagaan. Ik denk dat het doel van de inspecties in dit geval het nagaan is in welke mate de activiteiten van niet-gouvernementele organisaties met hun eigen gestelde doelen alsook met de wetten van de Russische Federatie overeenkomen. Ik zou graag alle excessen uitbannen”, zei hij. Hij verklaarde eveneens dat ook de onderzoekers de wet moeten respecteren en niet te ver mogen gaan.

In de marge van de controle op buitenlandse agenten kan men vaststellen dat de door de VS betaalde oppositie in Rusland niet veel succes geniet. Telkens de opposanten op de straat komen, staan ze daar met 100 of 200 mensen of soms minder. Dit is zeer weinig naar Russische normen. Oppositieleiders Alexei Navalny (blogger) en Sergej Oedaltsov (Links Front) alsook Gay Kasparov, allen bewezen op Amerikaanse loonlijst, werden reeds een paar keer opgepakt.

De ‘nationale’ oppositie voerde recent een campagne via internet. Eén van de vragen was: wie zal de oppositie leiden? De Amerikaans-Israëlische Rus van Armeense origine, Gary Kasparov, haalde het samen met twee genoemde oppositieleden. Ook Boris Nemtsov (vroeger bij Jabloko, een liberale Westers kapitalistisch gezinde partij) en de groene Jevguenia Tsjirikova vullen het clubje aan. De internetstemming toonde aan wat de lege straten al bewezen: geen kat heeft interesse voor deze oppositie.

Zelfs in het kader van vrije meningsuiting kan men begrijpen dat de Russische regering in geen enkel geval een uitverkoop aan eender welke buitenlandse macht wenst. In Servië, Oekraïne, Georgië en Libië werden harde lessen getrokken. Rusland wenst de drama’s die zich daar na de pro-westerse machtswissels afspeelden niet herhalen op binnenlands vlak. Rusland zal er alles aan doen om een Russische Oranje-Revolutie te vermijden. De Russen hebben bijna 100 jaar geleden zwaar geleden onder een buitenlandse ‘Russische’ Revolutie. Ze wensen deze nachtmerrie niet nog eens mee te maken en kiezen voor stabiliteit.