De blauwe SS-carnavalisten

De gemeenteraadsverkiezingen en de coalitievorming in Aalst waren maandenlang niet uit de media weg te slaan. Het feit dat twee voormalige Vlaams Belangers – via de N-VA –  schepen werden in een coalitie met SP.a en CD&V beroerde de nationale partijbesturen. De nationale SP.a voorzitter en de Gentse SP.a vedette Termont gooiden – tevergeefs – hun volle gewicht in de schaal, maar zagen met lede ogen hoe de plaatselijke mandatarissen en militanten toch kozen voor machtsdeelname met die vermaledijde nationalisten… De media registreerde meedogenloos het pijnlijke gezichtsverlies dat Bruno Tobback hierbij opliep…

De grootste verliezer in Aalst, de Open VLD, de partij van ‘fils à papa’ Jean Jacques De Gucht likte intussen haar wonden buiten de schijnwerpers. Hun barslechte resultaat was voor een deel het gevolg van de overstap van de populaire advocaat Christoph D’Haese naar de N-VA. Het feit dat zoontje De Gucht vanuit Berlare geparachuteerd werd tot lijsttrekker in Aalst was daar niet vreemd aan. Dat diezelfde Christoph D’Haese ook nog de burgemeestersjerp mag omgorden is extra zout in de open wonde…

Tot hun verbijstering recycleerde Christoph D’Haese zichzelf tot een Vlaams nationalist die het aandurft de koning én zelfs de Belgische vlag uit de raadszaal te verwijderen. Dit alles werd echter tot voorspel herleid toen met een grove carnavalspersiflage het media-orgasme bereikt werd. Het gekreun was hoorbaar van het Gentse vredegerecht tot het ministeriële kabinet van Joke Schauvlieghe, van het tijdschrift ‘Joods Actueel’ en het Priester Daensfonds tot in de erfgoedzetel van Unesco.

De ‘SS-VA-act’ was dan ook verre van fijnzinnig. Een tiental als SS-officieren verklede mannen die elitair lurkend aan een champagneglas, breed lachend, door de Aalsterse straten marcheerden en die op die manier hun minachting etaleerden voor het resultaat van de voorbije gemeenteraadsverkiezingen. Zonder schroom en niet gehinderd door enige historische kennis, werden burgemeester D’Haese, Karim Van Overmeire en Bart De Wever gelinkt aan de holocaust. Ze zeulden een ‘beestenwagen’ mee om ‘franstaligen mee te deporteren’ en ook ‘zyklon ajoin’ een parodie op het moordgas zyklon B.

De ‘Führer’ van de bende was magistraat (vervangend vrederechter), Alain De Ruyck. Hij zag zijn ‘aanklacht’ tegen de Aalsterse N-VA als een boemerang in zijn eigen gezicht terecht komen. Terwijl het Aalsterse stadsbestuur de provocatieve act wijselijk klasseerde onder de noemer smakeloze carnavalsgrappen, reageerde vooral de Joodse gemeenschap verontwaardigd. Unesco, die carnaval-Aalst tot werelderfgoed uitriep, was eveneens in alle staten… Minister Schauvlieghe moest het Unesco-brandje persoonlijk blussen. Alain De Ruyck moest zich voor de nationale tv-camera’s in allerlei bochten wringen om uitgelegd te krijgen dat zijn carnavalsfrats eigenlijk een ludiek protest is tegen het ‘gevaarlijke Vlaams nationalisme’. In het tv-programma De Kruitfabriek (http://www.vier.be/dekruitfabriek/videos/het-kostuum-van-alain-de-ruyck/33739) schets hij kort wat hem zo stoort in het Aalsterse beleid en de opsomming is zowat identiek met de ergernissen die Open VLD-kopstuk Jean Jacques De Gucht ter zake ervaart. Jean Jacques zette diezelfde ergernissen amper enkele weken voor carnaval op zijn webstek. (http://www.jeanjacquesdegucht.be/opiniestukken/item/261-aalst-de-grote-omwenteling)

Voor alle duidelijkheid: deze  provocatieve act moet kunnen op Carnaval ‘Oilst’. Carnaval in Aalst dat is ‘averechts’ zijn, dat is een trap voor de kont van vermeend gezag, stand, rang, bekende en/of bekakte Vlaming of Waal… De spot in Aalst kan soms bijtend zijn en dan weer bitter en soms ook platvloers. Helemaal niet aan bod komen in de carnavalsstoet is voor de plaatselijke politici een grotere nachtmerrie dan er als lijdend voorwerp deel van uit maken…

Maar de SS-VA-act was duidelijk een georganiseerde politieke provocatie met affiches en persberichten die reeds een week voor carnaval verspreid werden. Een andere woordvoerder van de groep, Michel Keymeulen, lichte een tipje van de sluier in de krant Het Nieuwsblad:

“Wij zijn een groep van ondernemers en zelfstandigen die zeer gefrustreerd zijn over het feit dat in Vlaanderen alle aandacht gaat naar uit de lucht gegrepen ‘problemen’ tussen Vlamingen en Walen terwijl de belangrijke zaken zoals onze economie en de vergrijzing links blijven liggen.”

Ondanks de massale persbelangstelling bleven een aantal  merkwaardige gegevens over Alain De Ruyck en Michel Keymeulen uit de media: Alain De Ruyck is bijvoorbeeld geen Aalstenaar. (Hoewel hij herhaaldelijk in de media als dusdanig werd voorgesteld o.a. in De Kruitfabriek) Hij woont in Merelbeke en stond er bij de voorbije gemeenteraadsverkiezingen op de lijst van Open VLD.

Op zijn website  (http://www.vocatem.net/deruyck_nl/curricum.htm) noemt hij zichzelf ere-ridder bij de Orde van Sint-Jan de doper van Jeruzalem (Orde van Malta). De Orde van Malta heeft als symbool het Maltezer kruis: een wit kruis met acht spitse punten op een rode achtergrond. (http://www.ordevanmaltabelgie.org/)

Deze orde vindt haar oorsprong ten tijde van de kruistochten en nam toen o.a. de taak op zich om de door de kruisvaarders veroverde gebieden te verdedigen tegen de moslims… Een ultra-katholieke ‘ridder’ die kandidaat is voor de vrijzinnige Open VLD en die op Aalst Carnaval rond paradeert als ‘Nazi’. Het is een opmerkelijke combinatie…

Michel Keymeulen is evenmin een Aalstenaar, hij is een ondernemer uit Beervelde. Hij geniet van zijn status als succesvol zakenman en komt blijkbaar dolgraag in de media. In  november 2012 werd hij opgevoerd als ‘stille weldoener’ in het gelijknamige VTM programma.

En Jean Jaakske De Gucht? Die bleef wijselijk buiten het carnavalsgewoel.