Mikis Mantakas was een Griekse student die in Rome geneeskunde studeerde. Mikis Mantakas stierf tijdens een betoging tegen de communisten die op 16 april 1974 het huis van een nationalist in brand staken. Zijn twee kinderen kwamen daarbij om het leven, de 23 jarige Stefano en de 8 jarige Virgilio.
Door zijn inzet werd hij het hoofd van de Romeinse afdeling van de toenmalige MSI (Italiaanse ultra-nationalisten). Op 28 februari 1975, amper twee maanden nadat hij de MSI is beginnen te leiden, werd hij door de communistische Rode Brigades vermoord. Een kogel trof zijn hersenen. De moordenaar, Alavaro Lojacono, kreeg 16 jaar gevangenisstraf.
Elk jaar, op 28 februari, komen verschillende nationalisten samen aan het – voor één dag herdoopte – “Mikis Mantakasplein”. De moord vond plaats aan de Via Ottaviano 9, op een boogscheut van het Vaticaan. De herdenking gebeurt steeds in volledige stilte. Zijn naam wordt afgeroepen en fier roepen alle aanwezigen: “Mikis Mantakas-Presente!”
Het wordt een gewoonte dat ook Nation tijdens de jaarlijkse herdenking in Rome aanwezig is. Dit jaar waren Hervé Van Laethem, Pascal Cornet en ikzelf op de herdenking aanwezig. De herdenking laat steeds een diepe indruk na. De organisator, Lotta Europea, beschikt over heel wat mankracht alsook over de onwrikbare geestelijke kracht om sinds de dood van deze student en nationalist jaarlijks de moord te gedenken, dit al 38 jaar lang.
De herdenking in Rome werd door verschillende buitenlandse delegaties bijgewoond waaronder dus Nation, maar ook door solidaristen uit Spanje (MSR), Elzas, Corsica en Griekenland. Positief aan de herdenking is het feit dat verschillende (soms conflicterende) groepen samen ‘presente’ houden op de plaats waar Mikis Mantakas werd vermoord. Verbondenheid is nationalisten niet vreemd. Gelukkig maar.
