Volgend jaar is het 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Allerlei overheden bereiden zich op dit moment voor om de ‘Groote Oorlog’ op een waardige manier te herdenken. Het was dan ook de eerste oorlog waarin zo massaal werd meegevochten door de gewone burgerbevolking, een gebeurtenis die zich verankerde in het collectieve geheugen en die de loop van de geschiedenis ingrijpend beïnvloedde, niet in het minst omdat het kruim van de Europese naties, de dappersten en de besten, hun leven lieten in deze Europese broederoorlog. Een onherstelbaar verlies voor de levenskracht van Europa!

Voor ons, Vlamingen, heeft deze oorlog ook nog andere herinneringen nagelaten: de vernedering van zovele Vlaamse jongens door het franskiljonse Belgische leger. Tegenwoordig is het zeer sterk in de mode om het onrecht, dat de Vlamingen aan de Ijzer werd aangedaan, te minimaliseren en af te doen als een mythe, maar de feiten zijn er! De Vlamingen werden gecommandeerd in het Frans, terwijl ze dikwijls nog niet eens behoorlijk Algemeen Nederlands praatten. Men moet niet raden wat de gevolgen zijn van verkeerd begrepen commando’s in de vuurlinie! Wie daartegen protesteerde, met andere woorden: wie zijn vlaamsgezindheid uitte, werd gestraft. Een Renaat De Rudder bijvoorbeeld werd op een verkenningstocht door de Duitse linies getroffen door een Waalse kogel. Toevallig? De commandant, waar hij stervend werd binnengebracht, smeet hem meteen terug buiten, maar niet nadat de commandant zijn ransel doorzocht naar vlaamsgezinde lectuur. Zo kunnen we nog uren doorgaan.

De afgelopen weken werden er in de Kamer en het Vlaams Parlement verschillende resoluties betreffende het herdenken van de ‘Groote Oorlog’ ingediend. In het Vlaams Parlement diende volksvertegenwoordiger Stefaan Sintobin (Vlaams Belang) een amendement in om in het basis- en middelbaar onderwijs de nodige aandacht te besteden aan  het lot van de Vlaamse frontsoldaten en hun rol in de Vlaamse ontvoogdingsstrijd. Maar geen enkele partij wilde daarvan weten, ook de N-VA niet, die reageerde namens de meerderheid en die een expliciete verwijzing naar de Vlaamse soldaten en ontvoogdingsstrijd niet nodig vond.

Ook in de Kamer diende het Vlaams Belang een amendement in: deze keer was het Annick Ponthier die de kat de bel aanbond. De Limburgse volksvertegenwoordigster wil dat er in heel het herdenkingsgebeuren ook aandacht wordt besteed aan de discriminatie van de Vlaamse frontsoldaten. In haar persbericht lezen we: ‘Het miskennen van de Vlamingen in het algemeen en de frontsoldaten in het bijzonder door de legerleiding en het Hof, is dan ook een gegeven waarin men bij objectieve geschiedschrijving ter zake niet aan kan voorbij gaan.’ Maar, oh verrassing!, het amendement werd weggestemd door alle Vlaamse meerderheidspartijen. De CD&V achtte het zelfs enkel maar opportuun om de Eerste Wereldoorlog ’te delen met nieuwe inwoners van ons land’. De moed van een frontsoldaat hebben de tsjeven inderdaad nooit gehad! Ook door de houding van socialisten en liberalen zijn we niet verrast; die kruipen altijd voor de belangen van het Belgische establishment.

Wel vreemd is het stemgedrag van de N-VA: waar deze partij in het Vlaams Parlement tegen het Vlaams Belang-amendement stemde, koos het in de Kamer voor het Vlaams Belang. Volledigheidshalve voegen we er aan toe dat de N-VA ook voor het CD&V-amendement stemde.

Wat kunnen we uit heel dit verhaal besluiten? Dat het gros van de ‘Vlamingen’ die verkozen zijn in de parlementen hun voorvaderen, die vier jaar gevochten hebben aan de Ijzer en die vernederd werden voor hun Vlaming zijn, botweg verraden. Daar is maar één woord voor: schande!!!