Walter Pauli, ex-journalist van het linkse studentenblad VETO, van De Morgen en nu bij Knack, opende de aanval op senator Jurgen Ceder. Hij loog dat Ceder een linkse knokker verwondde, terwijl Ceder daarvoor vrijuit ging en in werkelijkheid linkse knokkers de NSV aanvielen. Wij van RechtsActueel gingen eens graven in het archief van VETO, om te zien hoe geweldloos Pauli zélf is. Dat leverde verrassende resultaten op. Niet alleen beschouwt hij moord gepleegd door linkse terroristen als ‘passend binnen de mensenrechten’, na het gruwelijke bloedbad op het Tien An Men etaleerde hij ook zijn sympathie voor de moordende Chinezen. ‘Wil U beweren dat het huidige regime geen verbeteringen heeft gebracht voor het leven van de Chinezen?‘, zo klonk het, nadat de tanks de studenten hadden verpletterd…
We geven graag een citaat van Walter Pauli uit VETO nr 11 uit 1988-89, waarbij hij als volgt zijn sympathie betuigt aan de moord en terreur van het communistische FMLN in El Salvador, dat een burgeroorlog ontketende die 80.000 doden maakte: ‘Heel andere kriteria zijn van toepassing op bijvoorbeeld de guerillero’s van EI Salvador. Inderdaad, ook zij gebruiken geweld. Ook zij doden en gedragen zich allerminst in broederschap met hun tegenstanders. (…) Dergelijke vormen van politiek geweld vallen binnen het normale kader van de mensenrechten.’ Pauli vindt het moordende geweld van een communistische terreurgroep perfect OK, en is dus zelfs meer algemeen van mening dat links politiek geweld, inclusief moord, binnen het ‘normale kader van de mensenrechten’ valt. Laat dat nu perfect de redenering zijn die RAF, CCC en alle andere rode terreurgroepen in die tijd gebruikten voor hun moordpartijen…
We vonden ook meteen een foto van dat FMLN waarbij gebruik gemaakt wordt van kindsoldaten. Maar ja, als links dat doet zal het ook wel binnen het ‘normale kader van de mensenrechten’ vallen, zeker?
Walter Pauli is ook de verantwoordelijke uitgever van het studentenblad VETO op het ogenblik dat de Chinese communisten in juni 1989 honderden studenten gruwelijk afslachten op het Tien An Men-plein. Waar Pauli geregeld ruime politieke artikelen schrijft, valt hij nu op door zijn stilzwijgen. Er verschijnt… niets. De PVDA en de MLB starten een campagne op, die bestaat uit ontkenning, vergoelijking en verdachtmaking: er zijn helemaal niet zoveel doden gevallen, de studenten werden gemanipuleerd door de CIA, en China doet veel goeds voor zijn inwoners. Walter Pauli laat als verantwoordelijk uitgever de advertenties van PVDA-MLB ongestoord verschijnen in VETO (terwijl hij wel ‘te rechtse’ advertenties weigert). In november besteedt hij dan toch aandacht aan Tien An Men – maar dan wel om de PVDA-visie te verdedigen. In een interview probeert hij tevergeefs een man die het bloedbad veroordeelt in verlegenheid te brengen.
‘Verschillende joemalisten – van de BBC, Ap, Reuter – hebben in enkele krantenartikels de geloofwaardigheid van de studentenleiders nochtans in twijfel getrokken’, zo klinkt het, en ook: ‘Deze cijfers tonen echter wel de dubieuze rol van de pers. Het lijkt er sterk op dat sommige joemalisten niet ernstig te werk zijn gegaan, en informatie doorgegeven hebben zonder deze te toetsen‘. Maar bovenal blijft Walter Pauli het moordzuchtige Chinese regime net als PVDA en MLB ook na het bloedbad verdedigen: ‘ China heeft daarentegen z’n reusachtige bevolking kunnen voeden en kleden. Dat heeft bijna geen enkel ontwikkelingsland gepresteerd. (…) Wil U beweren dat het huidige regime geen verbeteringen heeft gebracht voor het leven van de Chinezen?’
De bewering dat Pauli hier enkel ‘kritisch interviewt’ is onzin. Het stilzwijgen over het bloedbad, het opnemen van de PVDA-advertenties en de inhoud van de gestelde vragen geven duidelijk aan waar Pauli’s sympathie ligt. Pauli is dus bijzonder slecht geplaatst om het vermeende ‘geweld’ van rechts aan te klagen, als hij geen probleem heeft met links geweld…
De aandachtige lezer (en wij hebben er geen andere) zal opmerken dat dit artikel eerder verscheen als aanvulling bij ons oorspronkelijke artikel over Walter Pauli. In de reactiemodule kregen we daarover kritiek van ene Clem Robyns, dus maken we er graag een apart artikel van…
O ja, nog een leugen. Walter Pauli heeft nooit geschreven dat “Ceder een linkse knokker verwondde,” zoals u beweert. Hij verwijst in zijn stuk één keer naar Almaci’s bewering dat Ceder “een tegenbetoger in elkaar ZOU hebben getrapt”. Verderop heeft Pauli het “over de vrijspraak, die niemand betwist”. Nog verderop: “Als er in een correctionele zaak geen onomstotelijk bewijs is van schuld, volgt de vrijspraak. Zo gebeurt ook hier. Ceder is onschuldig.” Wacht, misschien dit zinnetje nog even herhalen. Walter Pauli schrijft, even goed opletten: “Ceder is onschuldig.”
Uw lezers kunnen dit zelf verifiëren in Knack, 11 juli 2012, blz. 22-23. Steeds in de veronderstelling dat zij in de waarheid geïnteresseerd zijn, natuurlijk.
Misschien toch eens die publieke excuses overwegen?
NVDR: Haha, de truuks van mannetjes die de stiel bij de Morgen hebben geleerd is welbekend. In de tekst dekt hij zichzelf zorgvuldig in. Maar in de vette titels tussenin en bij de gemonteerde foto van Ceder met Filip Dewinter klinkt het: ‘de charge van de NSV toen – preses Jurgen Ceder, stok in de hand – en ook nog: ‘Jurgen Ceder werd destijds vrijgesproken, maar dat neemt niet weg dat hij en Filip Dewinter betrokken waren bij een gewelddadige NSV-actie.’ Pauli zegt dus dat er een gewelddadige NSV-actie was, dat hij daarbij betrokken was, dat hij een stok ind e hand had, en dat dat een ‘charge’ was. In werkelijkheid had ceder niets meer in de hand dan een halve vlaggestok van de NSV-vlag (zoals op de niet-gemonteerde foto goe dte zien is), verdedigde de NSV zich, zoals zo vaak, tegen honderden linkse tegenstanders die overal opgetrommeld waren en al minstens met eieren, zoals De Morgen zelf toegeeft, klaarstonden om de NSV’ers eens goed onder handen te nemen. Dat geeft nét een juister plaatje dan de leugens van Pauli.
Dat was precies het antwoord dat ik verwachtte, waarvoor dank. Mission accomplished, op naar nieuwe avonturen.
Bijzonder geslaagde poging om met een nieuw stuk uw lastercampagne verder te kunnen zetten voor uw ongetwijfeld laaiend enthousiast publiek, zonder dat al die irritante weerleggingen van al uw vgorige beweringen eronder staan. Doe gerust. Aangezien u in dit nieuwe stuk de leugen herhaalt dat Veto niets geschreven zou hebben over Tien An Men, herhaal ik kort mijn repliek: het bloedbad vond plaats in juni, tijdens de examens, en in de eerste Veto van de nieuwe jaargang stond wel degelijk een stuk over dat bloedbad, zoals uw lezers hier kunnen verifiëren: http://archief.veto.be/jg16/veto1601.pdf. En nu kan u, net als bij het vorige artikeltje, ook dit artikeltje post factum gaan corrigeren. Ik wens u veel plezier en ga mij met nuttiger discussies bezig houden.
NVDR: Geen probleem, we herhalen gewoon onze eerdere reactie: ‘ Alweer mis poes, want dat vraaggesprek is niet van zijn hand. Ons artikel gaat duidelijk over hem, en dat blijkt ook uit de zin ‘Waar Pauli geregeld ruime politieke artikelen schrijft, valt hij nu op door zijn stilzwijgen.’ U mag ons steeds een artikel voorleggen in die jaargang waarin Pauli het bloedbad op het Tien an Men even heftig veroordeelt als hij dat doet met rechtse studenten, de contra’s in Nicaragua, Reagan, Leysen, het anti-abortusstandpunt van de KUL… Net dat maakt onze onthulling zo pertinent: waar Pauli VETO uitgebreid gebruikt voor zijn (extreem)-linkse stellingen in uitgebreide politieke artikelen, tot constant ongenoegen van rechtse studenten van diverse strekkingen, vindt hij geen tijd om Tien an Men krachtig te veroordelen…’
Waarom zouden Rechtse Mensen dan nog dergelijke tijdschriften kopen waar dit soort van gauchistische schrijvelaars hun PoCo-propaganda desinformatie ongesanctioneerd kunnen blijven nestbevuilend lozen ?
In de nasleep van de mediarel over Jurgen Ceder, vraag ik me af wat er met het collectief ‘MaCePe’ gebeurd is? Die gaven trouwens ook een aantal leuke hebbedingetjes uit (t-hemden, petjes) met niet-politiek correcte slogans. Ik vraag me af of dat in de ‘screening’ door de R-VA ook aan bod gekomen is.
Kers op de taart hiervan is een alternatieve publicatie van het VBJ-maandblad uit de periode dat PhDW VBJ-voorzitter werd en in die hoedanigheid zijn intrede in het partijbestuur van het toenmalige Vlaams Blok maakte. Was dat 1986 of 1987? Ik weet het niet precies meer. Feit is wel dat in Vladslo, op een soort kaderweekeinde, die publicatie teruggevorderd werd omdat er toch wel heel wat expliciete zaken instonden die nu menige wenkbrouw zullen doen fronsen.
En nu hopen dat dit artikel niet alleen door ons word gelezen maar door rechtse sympathisanten die enkel hun versie goed vinden, een ding staat vast wat van rechts komt heeft enkel in het verkeer voorrang dit rechts moeten we mijden zoals de pest het stinkt zoals een beerput.
NVDR: Sterk. Geeuw.