Vorige week donderdag werd een agente in Molenbeek getrakteerd op een gebroken neus. De dader was geen Albanees van twee meter en tien met een lichaamsgewicht van 115 kg, neen, het was een zwarte doek met daaronder een meisje van eigen bodem. Niet enkel de rellen die bewuste dag en afgelopen vrijdag waren het rechtstreekse gevolg van de arrestatie van de dame, maar ook de oprichting van sharia4belgium-Brussel vloeit hieruit voort. Het marginaal groepje salafisten kent plots een sterke aanhang.

Stéphanie Djato, een bekeerde moslima, zat op de tram en droeg een nikab. De politie zag dit en volgde naar analogie met de wet een identiteitscontrole uit, gevolgd door de vraag of Stéphanieke haar nikab wilde afdoen. Deze zag haar ‘vrijheid’ in gedrang komen en protesteerde hysterisch, met een kopstoot aan een agente tot gevolg. Ze werd alsnog gearresteerd en mocht haar textiele cel inruilen voor een echte betonnen cel.

De spontane rellen die er op volgden waren in gang gestoken door haar eigen moslimvrienden die ze zelf had opgetrommeld net voor haar arrestatie. De burgemeester vaardigde meteen een samenscholingsverbod uit en de rust keerde weer even terug in het pittoreske Molenbeek, waar het zo fijn is om wonen.

Daags nadien echter keek de gemeente Molenbeek verschrikt op wanneer een nieuwe dag van relletjes aanbrak. Wat met hun samenscholingsverbod? Wat met de goede samenwerking met allerhande straathoekwerkers, bompa’s en nonkels die de allochtone straatjongens in bedwang dienen te houden wanneer de boze blanke man weer eens zichzelf had geuit in platvloers racisme? Wat was er aan de hand? Simpel: de bevrijders van sharia4belgium waren neergestreken in Molenbeek.

De veroordeelde Abu Imran had van zich laten horen: “Onze zuster werd zwaar mishandeld. Haar kleding is met een schaar stukgeknipt, waarna ze naakt en met levensbedreigende hartkloppingen in het Brusselse Sint-Janziekenhuis is binnengebracht. Dit kunnen we niet tolereren!” Zoals ze op het Kiel in Antwerpen enkele weken geleden mochten vernemen: “War is on!” En dus gehoorzaamden de jonge scholieren en studenten meteen. Nieuwe rellen met andere woorden.

De vraag die nu rijst is: heeft men sharia4belgium niet net iets teveel aandacht gegeven de voorbije maanden? De rechtszaak tegen Abu Imran was noodzakelijk, zeker en vast, maar sharia4belgium bestond uit amper 40 rovers. Met andere woorden, verstikken, versmoren en meteen verwijderen. Maar de aandacht die deze bende marginalen kreeg was immens. Terwijl je zo’n salafisten beter van een afstandje volgt en pas arresteert wanneer er werkelijk sporen of aanwijzingen zijn van onwettige zaken, zoals bomaanslagen.

Nu is het te laat natuurlijk. De media en de politiek maakten van shari4belgium een staatszaak en zetten Abu Imram op een voetstuk dat hij allerminst verdient. En met die heldenstatus hoeft hij maar met de vingers te knippen en meteen springen er een niet te onderschatten aantal radicale moslims (al dan niet salafisten!) op de kar om dat te doen waar sharia4belgium om vraagt. Vrijdag was een eerste demonstratie van hun (voorlopig beperkte) kunnen. Ik ben voorzichtig, maar het hek is stilaan van de dam, Abu Jahjah indachtig. Met de zomer en het warme weer in aantocht, staan ons nog hete dagen te wachten.