[SATIRE] Jobs, geen werk!

LSP-MAS heeft op haar laatste politbureau beslist om de slogan ‘Jobs, geen racisme’ aan te passen in ‘Jobs, geen werk’. Rechts Actueel kon de motivering tot deze eerlijke aanpassing inlezen en zal het proberen hier kort voor u te verwoorden. Voor wie LSP-MAS niet kent, dit zijn de knalrode nostalgisten die, net zoals Breivik, om de haverklap de vuist in de lucht steken en heimwee hebben naar de verzen van de bekendste Duitser uit de negentiende eeuw, Karl Marx.

Uit het verslag van de laatste bijeenkomst van het politbureau blijkt dat de slogan ‘Jobs, geen racisme’ enorm achterhaald is. “Nu racisme zich overal manifesteert, zelfs ons anarchistisch voorbeeld Pipi Langkous bezondigt zich hier aan, wordt het tijd om  eerlijker en consequenter naar buiten te treden.” In de geest van de ‘eerlijke handel’ wil LSP-MAS nu uitpakken met een nieuwe politieke cultuur gestoeld op ‘eerlijke slogans’, ‘eerlijke handelingen’ en ‘eerlijke politiekers’. Over dat laatste bestaat echter nog wat discussie, al stelt dit probleem zich tegenwoordig bij zowat alle partijen ten lande.

“De slogan ‘Jobs, geen werk’ ligt ons nauwer aan het hart en verwoordt beter wat we eigenlijk willen bedoelen,” aldus de verslaggever. “Want wees nu eerlijk, het klopt dat wij, revolutionairen, allemaal graag een pré willen ontvangen, maar werken is nu niet datgene wat we voor ogen hebben.” Het komt er dus voor de neo-communisten op aan om jobs gecreëerd te zien, die wel betaald worden, maar die een minimum aan inspanning vergen van de beoefenaar ervan. “Al jaren pleiten wij voor een minimum-uren-week. En we bedoelen minimum met de grote ‘m’.” Hier gaan zij zelfs een stap verder dan de PVDA die al sinds haar ontstaan pleit voor de invoering van de 32-urenweek. uiteraard met de nodige plas-, rook- en rondhang-pauzes.

Verder pleiten de dwergpartijpolitiekers ervoor dat de ziekenkas meer bijlegt bij onoverkomelijk en dus gerechtvaardigd absenteïsme. “Het kan niet dat we minder pré zouden verdienen omdat we, zonder het zelf te willen, ziek worden.” Verder wil LSP-MAS een langere vakantieperiode voor iedere proletarisch ingestelde werkmens. Daarbovenop moeten de bedrijven reizen naar Cuba, Noord-Korea, China en andere vrijwillige onderdrukkingsgebieden aanmoedigen en als het even kan subsidiëren. “Hiervoor willen we pleiten voor een Rode Vakantie Fonds, het RVF.”

Indien bedrijven gebouwen afdanken of wanneer er sprake is van leegstand in de één of andere ruimte van een bedrijf, moeten deze ter beschikking staan van de krakende en ongewassen, dreadlocksparende medemens. Deze sujets zouden dan worden onderhouden door die bedrijven door middel van kost en inwoon én een pré omdat deze sympathieke jongeren immers het gebouw levendig houden, vrijwillig aan de sloop ervan beginnen en door het urineren in alle hoeken van het gebouw het verrottingsproces versnellen, waardoor er vlotter aan totale afbraak kan gewerkt worden. Win-win: de luie krakers hebben een tijdelijk onderkomen en de bedrijven geraken sneller van hun oude gebouwen af waardoor ze nieuwe gebouwen kunnen plaatsen en zo meer winsten maken waarmee ze dan de minimum-uren-week-arbeiders hun pré kunnen betalen.

U ziet het, de pseudo-Marxisten hebben hier meer dan één nacht ijs laten overgaan teneinde tot deze beslissing te komen. Wij kijken al uit naar de eerstvolgende tegenbetoging van LSP-MAS wanneer zij hun aangepaste spandoeken, affiches en rode vuilzakken omhebben. Helaas is het nog een eeuwigheid wachten tot wanneer LSP-MAS boven de 0,5% stemmen uitkomt op weg naar de nodige 5% om mee te mogen spelen met de echte politieke partijen, om via de Bühne hun standpunten door te drukken. On verra!