Ondanks anderssoortige geluiden uit extreem-linkse hoek verwachtte Voorpost Dender en Waas voor zijn Wies Moens-herdenking een volle zaal. En de bezoekers waren nog met wat meer dan verwacht afgekomen en zorgden er dus niet alleen voor dat de tafels volzet waren, maar dat ook de weinige vrije ruimte achterin de zaal gevuld werd. Alvast wat dat betrof, mocht de herdenking – of de “hér-denking” zoals de Voorpost kringleider het in zijn inleiding noemde – als geslaagd worden beschouwd. En dat gold niet minder voor de andere elementen van de herdenking.
Onze man in Zuid-Afrika, voor een weekje hier te lande, Henk Van de Graaf, bracht – in het Afrikaans, zoals dat hoort – een groet uit Zuid-Afrika. Een gesmaakt optreden, zo bleek uit de omhaling nadien ten voordele van onze volksgenoten in dat land aan de andere kant van de wereld, maar in onze harten toch zo dichtbij. En Edwin Truyens nam niet alleen de rol van Erik Verstraete – die zich helaas moest laten verontschuldigen – over, maar vervulde ook die van hemzelf, als Wies Moens-kenner, met glans. De té snel aflopende batterij van de geluidsinstallatie en de niet écht op een laag volume ingestelde bediening probeerden nog roet in het eten te strooien, maar dat werd er met de zangstonde toch weer netjes uitgehaald. Alhoewel … niet alle kringleiders zijn geschikt als voorzanger.
Hoe dan ook: de sprekers gingen met een lokaal biertje naar huis, Sabine Torfs speelde nog een half uurtje verder op haar trekzak en Jan De Beule had, zoals beloofd, gezorgd voor een interessante tentoonstelling van boeken van en over Wies Moens. En sommigen bleven ook nog napraten nadat de zaal opgekuist was. Ze smeedden plannen voor de hereniging van de Nederlanden – Wies Moens was niet voor niets een Groot-Nederlander (of beter simpelweg: een Nederlander, zoals wij allemaal) – en voor een héle verre reis. Maar vooraleer het zover zal zijn, heeft kring Dender en Waas nog wel een en ander op het menu staan…
