De ’top’-politici laten dezer dagen eens temeer merken dat ze maar weinig gevoel voor realiteit hebben. Minister Turtelboom wil vrouwen en kinderen naar voetbalwedstrijden sturen als alternatieve straf en minister De Clerck wil criminelen massaal op huisarrest zetten en de aanpak van stedelijke criminaliteit overlaten aan de steden zelf.

Uiteraard is het verhaal van Turtelboom iets genuanceerder, maar dit doet niets af van haar wereldvreemdheid. Ze heeft eens in Turkije gezien dat een voetbalploeg enkel mocht spelen voor vrouwen en kinderen nadat de supporters het te bont hadden gemaakt. Deze alternatieve ‘straf’ bleek een succes, het stadion was uitverkocht. Ook bij de KBVB heeft de minister nu voorgesteld om creatiever om te gaan met straffen voor ploegen waarvan de supporters zich misdragen.

De aanleiding was de boete van 600 euro die Racing Genk kreeg na zogeheten anti-Waalse spreekkoren. Dit vond Turtelboom veel te weinig. De vraag is natuurlijk of we naar een voetbalsfeer willen gaan waar de ‘rivaliserende’ supporters elkaar bloemetjes toegooien. Ik vrees dat sommige mensen niet willen inzien dat voetbal voor velen een uitlaatklep is. En spreekkoren die de tegenstander niet aanstaan… tja, die horen daar nu eenmaal bij!

De Clerck is mogelijk nog wereldvreemder dan Turtelboom. Zijn voorstel om criminelen in de steden massaal onder huisarrest te zetten is compleet van de pot gerukt. Ter verdediging van zijn standpunt zei hij: “Jongeren zullen het voelen wanneer ze drie dagen bij hun ouders thuis moeten blijven…” Bij zo’n uitspraak kan je serieus beginnen twijfelen of De Clerck al eens een crimineel van dichtbij heeft ontmoet of dat hij als minister van justitie al ooit eens een gevangenis van binnen uit heeft gezien.

We kunnen trouwens vaststellen dat het probleem in de Antwerpse Seefhoek allerminst zal opgelost geraken door het nieuwe ‘actieplan’ van Stefaan De Clerck. Hij wil dat de steden zélf meer instaan voor de bestrijding van de criminaliteit in hun stad. Janssens echter liet enkele weken geleden al verstaan dat hij alle wettelijke paden al bewandeld had om de criminaliteit in Antwerpen in te dijken. De Antwerpenaar is er dus weeral eens aan voor de moeite. En zo is de cirkel rond.