Naast de nog altijd voortwoekerende stammenoorlogen in de regio, kan men ook wel stellen dat er veel te veel kinderen worden geboren. Overbevolking heeft er mede voor gezorgd dat het al zeer zwakke ecologische evenwicht in de regio helemaal uit balans is geraakt. Dit heeft er nu toe geleid dat er zulke grote voedsel- en water tekorten zijn in dat gebied, men moet veel te veel monden voeden.
De bevolking van Somalië is sinds de laatste grote volkstelling van 1975 ongeveer verdrievoudigd. De Somalische vrouw krijgt gemiddeld maar liefst 6,4 kinderen. Ter vergelijking: de Nederlandse vrouw krijgt gemiddeld 1,7 kinderen. Ook in andere landen in de hoorn van Afrika is sprake van hoge bevolkingsgroei, zo blijkt uit cijfers van de 2011 Revision van de VN World Population Prospects.
Volgens dezelfde VN-cijfers is de bevolking van Kenia tussen 1950 en 2010 bijna verzevenvoudigd, van 6 miljoen mensen in 1950 naar 41 miljoen vorig jaar. Met een jaarlijkse bevolkingsgroei van 3,2% spant het kleine Eritrea echter de kroon in de Afrikaanse regio. Kortom een veel te grote toename van bevolking, een trend die gebroken dient te worden om soortgelijk hongersnoden in de toekomst te vermijden.
Ik begrijp er niets meer van. Overal doemt het schrikbeeld op van een planeet die niet meer in staat is haar bevolking te voeden en als de natuur eens ingrijpt en een wanhopige pging doet het evenwicht wat te herstellen, werkt men haar tegen en gooit men miljoenen euro’s (waar de getroffen bevolking toch maar een habbekrats van te zien krijgt) over de balk, want binnen een paar jaar is het precies hetzelfde maar dan met 50 miljoen. Maar ja, homo homine lupus est, nietwaar, en wanneer men een kleffe klont boter van hand tot hand laat gaan blijft er wel iets van de boter aan de handen plakken, (en soms nogal veel), nietwaar?