Met de nodige scepis nam ook het Taal Aktie Komitee (TAK) vanmiddag kennis van de onderhandelingsvoorstellen van Elio Di Rupo. Welke inspanningen de Vlaamse onderhandelaars ook nog zullen leveren, nu reeds is duidelijk dat het eventuele resultaat van die gesprekken nooit in verhouding zal staan tot de aandrang waarmee Vlaanderen op 13 juni 2010 om verandering vroeg.
Zoals we op basis van eerdere onderhandelingsposities konden verwachten is de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde (we beperken ons in een eerste reactie tot dit dossier) net zo goed de splitsing van Halle-Vilvoorde zelf. De zogenaamde randgemeenten worden afgesplitst van de rest van Halle-Vilvoorde en worden samengebracht in een nieuw kanton. Binnen dit kanton zal de kiezer kunnen kiezen voor ofwel Brusselse lijsten, ofwel Vlaams-Brabantse lijsten. De hoofdplaats van dit kanton wordt handig in Sint-Genesius-Rode gelegd. Nu al kunnen we er gif op innemen dat verkiezingen in dit kanton zullen uitdraaien op een talentelling. Verkiezing na verkiezing zal de druk om de zes verder los te laten opgevoerd worden. Door Sint-Genesius-Rode een grote symbolische waarde te geven in deze constructie, verzekert Franstalig België er zich van dat de corridorgemeente niet achterblijft wanneer het statuut van de randgemeenten verder ‘evolueert’ … de zo gezochte territoriale eenheid tussen Brussel en Wallonië wordt aldus realiteit.
Vlaanderen moet voorts aanvaarden dat Franstaligen (zetelend in het Grondwettelijk Hof) zich mogen uitspreken over alle taalgeschillen in de randgemeenten, inclusief de omzendbrieven Peeters en de benoeming van de burgemeesters. Deze nieuwe bevoegdheid voor het Grondwettelijk Hof beperkt zich overigens niet tot de zes, maar zou evengoed gelden voor … bijvoorbeeld Voeren.
Ook inzake ruimtelijke ordening (!), werk en mobiliteit om er enkele te noemen moet Vlaanderen inmenging vanuit Brussel (en zelfs Wallonië) dulden. Een bijzondere wet moet voorzien in de oprichting van een ‘grootstedelijke gemeenschap’ ter promotie van die ‘samenwerking’ (cfr. BMR)
Tussendoor lezen we ook nog een pleidooi om het Minderhedenverdrag te ratificeren.
De prijs die Vlaanderen voor de splitsing van BHV dient te betalen, wordt in Brussel nog verder opgedreven:
– De taalwetgeving wordt er versoepeld. Aanwijzingen waarom de voorgestelde tweetaligheid van de dienst wel zou nageleefd worden hebben we niet.
– Lijstverbinding tussen Vlaamse (of Waalse) en Brusselse lijsten is niet langer mogelijk
– De positie van de Brusselse Vlamingen wordt verder verzwakt door de invoering van tweetalige lijsten bij de regionale verkiezingen. Het valt te vrezen dat Vlamingen die op dergelijke lijsten zullen mogen figureren, Vlamingen zullen zijn die op de eerste plaats in de pas lopen van hun franstalige broodheren
– Bepaalde gemeenschapsbevoegdheden zouden in Brussel overgeheveld worden naar het Gewest
– Jaarlijks krijgt Brussel 461 miljoen euro toegewezen
De splitsing van BHV zonder toegevingen – zoals destijds beloofd door ALLE Vlaamse partijen – is hiermee wel héél ver weg. Verder onderhandelen heeft ook weinig zin: voor elke angel die Vlaanderen eruit zal trekken, stopt Franstalig België een nieuwe in de plaats. Vlamingen en Franstaligen willen met het land een andere kant uit, Brussel-Halle-Vilvoorde ontsnapt daaraan niet. Zo simpel is het.
De tijd is rijp dat iemand daaraan de gepaste conclusie verbindt. En als onze politici dat niet doen zullen wij het voor hen doen. Afspraak op 18 september voor een betoging ‘Dwars door Linkebeek’ tegen de francofone annexatiehonger en tegen Vlaamse toegevingen in de zes (info via www.dwarsdoor.be, een organisatie van TAK, VVB en HAVIKO).